AzFakt.com müsahibəni ixtisarla təqdim edir:

- Əslində, bəzən yorucu olur. Hərdən İstanbula gedib küçədə sərbəst gəzəndə, evə gəlib rahat uzananda deyirəm, ay Allah bu nə gözəl həyatdır! Heç kim səni narahat etmir. Qapı iki dəqiqədən bir döyülmür. Heç kim səndən nəsə istəmir. Küçədə ayağına rahat ayaqqabı geyinib gəzə bilirsən. Maşın sürmək məcburiyyətində qalmırsan. Amma birdən düşünəndə ki, mən nə vaxtsa bunu əldə edə bilmək üçün çabalamışam, onda Allahıma şükür edirəm. Mən deyirdim ki, on nəfərdən biri olacam. İndi üç nəfərdən biriyəm. Açığını deyim, bu qədərini gözləməmişdim. Məsələn, ömrüm boyu inanmazdım ki, 37 yaşımda Xalq artisti olaram.

- Əsəblərim sağlam deyil. Sadəcə olaraq, hər şeyin sonunu gözləməyi bacarıram. Kimsə efirdə çıxıb haqqımda bir söz deyər, mən onun cavabını həmin anda vermərəm. Bilirsiniz nə qədər adam mənimlə bağlı olmayan şeylər danışır? Çox şeylər eşidirəm. Amma məqamını gözləyirəm ki, həmin adamın cavabını gözəlliklə verim. Bu, mənə daha çox xoş gəlir.

- Mən insanlara həmişə ələk kimi baxmışam. Ələyə-ələyə gəlirəm. Düşünürəm ki, artıq insanların fikri formalaşmalıdır. Və deyim ki, ümidliyəm. Əgər mənim kimi dəli adam püxtələşə bilibsə, deməli hələ ümid var.

- Çox dəyişib. Məsələn, beş il bundan əvvəl gəlib deyirdilər ki, filankəs sənin haqqında bunu deyib, mən söhbətin axırına çıxmaq üçün vurub televiziyaya getmişəm. O vaxt ATV kanalında mənə qadağa qoyulmuşdu. Qapını döymədən, birbaşa rəhbərliyin otağına girib dedim ki, deyirlər, mənə qadağa qoymusunuz, səbəb nədir? O qədər dirəşdim ki, deməyə söz tapa bilmədi. İndi gəlib mənə desələr ki, filankəs sənin haqqında bu sözü dedi, deyərəm, boş ver. Amma həmin adamı yadımdan da çıxartmaram.

- Hə, eşidirəm. Mən ilin iki ayı çox ciddi müalicə alıram. Ağır dərmanlar qəbul edirəm. Mənə elə iynələr vurulur ki, hamı elə bilir narkotik qəbul edirəm. Amma realda elə bir pis vərdişim yoxdur.

- Hərdən bu barədə düşünürəm ki, bəlkə ona görə mənim ailə həyatımda axsama oldu. Davam edə bilmədim.Yoruldum. Bir gün ayıldım və dedim, bəsdir. Mən həmişə ana-bacı olmaqdan bezdim. Qadın olmaq istəyirəm artıq. O balaca uşaq bir gün dedi ki, ana, sən də qadınsan, sənin də həyatın var. Oğlum həyatıma gələndən sonra dərk etdim ki, mən hər zaman çalışmağa məcbur olan kişi deyiləm. Hüseyn mənə qadın olmağı öyrətdi.

- Mən, bəlkə də, hiss etmirəm bunu, amma siz hiss edirsiniz. Hüseyn on ildir mənimlə yatan kişidir (gülür). Təsəvvür edirsiniz, yekə oğlandır, hələ də mənimlə yatır. Evə gec saatlarda gəlirəm. Görürəm, divanda uzanıb, deyirəm, nə yaxşı yatıb? Bir az tək uzanıb kinoya baxıram. Qəfil başını divandan qaldırır, yastığı da qucağında. Saat iki-üç olsa da yatmaq üçün məni gözləyir. Bir-birimizə çox bağlıyıq. O bağı təsvir etməyə kəlmələr yetmir.

- Haqqımda pis sözlər deyiləndə, atdığım hər addıma görə müzakirə olunanda düşünürəm ki, mən artıq bədəl ödəyirəm.

- Səhnədən yox, Azərbaycandan gedəcəyimi demişdim. Getdim də. Mən evimi Türkiyədən aldım. Bakıda evim yoxdur. Bu yaxınlarda Nadir Qafarzadə mənə deyir, boş evim var, gəl orda kirayədə yaşa.

- Alır, amma başqa ölkədə. Dünyada əksər ulduzlar şəhərin ən yaxşı yerlərində kirayədə yaşayırlar. Mən “Meqafun”da kirayələmişəm evimi. Mənə belə rahatdır. Çünki bilirəm ki, mənim oğlum ali təhsilini xaricdə alacaq. O, təhsilinə görə gedəndə mən onun yanında olacam.

- Türkiyədə işbirliklərim hələ də davam edir. Sadəcə olaraq, orda artıq vəziyyət pisdir. İndi Türkiyədə şou-biznes bərbad haldadır. Düşünürəm ki, indi Azərbaycan daha yaxşı vəziyyətdədir. Orda hər şey dayanıb. Ancaq “maqazin” pul qazanır. Gündə bir kanal bağlanır. Mən niyə orda iş görmək istəyim ki? Artıq əvvəlki həvəsim də yoxdur. Çünki Türkiyədə indi o biznes yoxdur. Həm də orda dil baxımından problem yaşayırdım. Türkcə danışa bilmirdim. Verilişlərə dəvət alırdım, gedirdim. Hamı danışırdı, mən anlamırdım, mən danışırdım, onlar anlamırdı.

- Onlar özlərinə qarşı da elədir. Hande Yenər və başqa sənətçilər bir-birinin layihəsini bir gecədə məhv etmək üçün nələr etdiyinin canlı şahidi olmuşam. Burda insanlar hələ də elə bilirlər, Aygün Kazımova ilə mənim aramdakı xırda deyişmə böyük problemdir. İnandırım sizi, onlarda elə dəhşətli şeylər baş verir ki, mən onlara baxıb, öz şou-biznesimizə şükür edirəm. Onların sənətçilərinin bir-birinə etdiklərini bizimkilər heç vaxt etməz.

- Yox. Çünki kişilər məndən çəkinirlər. Heç kim açıb mənə sevgisini deyə bilmir. Hərdən düşünürəm ki, nə qədər böyüyürəmsə, o qədər tənhalaşıram. Qadın nə qədər məşhurlaşırsa, əks tərəf ona yaxınlaşmaqdan bir o qədər ehtiyat edir. Mən də hamıya o qədər “on beş dəqiqəlik” baxıram ki, sonrasına imkan yaratmıram.

- Özümə söz vermişəm, Azərbaycanda şəxsi həyat qurmayacam. Azərbaycanda istəmirəm.

- Çox şey. Mən burdan harasa uçanda başa düşürəm ki, sevgilimlə yeməyə gedirəm. Burda hara gedəcəm mən o sevgili ilə? Mən axı ailə qurmaq istəmirəm, sadəcə sevmək istəyirəm.

- Bəlkə də Hüseyn burda böyük rol oynayır. Mən ailəmdə də bunu görməmişəm axı. Atamla anam ayrılanda on yaşım var idi. Mən gecənin istənilən saatında atamın, anamın evinə girə bilirəm. Təsəvvür edirsiniz, onlar başqa adamlarla ailə qursaydılar nə olardı? Başıma hava gələrdi. Bizim qadınlarda 40 yaşdan sonra başqa hisslər yaranır. Anamın 40 yaşı olanda deyirdim ki, yaşına uyğun geyin.

- Mən göz təmasının, platonik sevginin dəlisiyəm. Bir kişi ilə uzun müddət bir yerdə yaşaya bilmərəm. O adam iki dəfə mənə zəng vurub desə ki, hardasan, neyləyirsən, mən yəqin, dəli olaram. Münasibətdə hardasan sualı məni gic edir.

- Mən orda qalan adam deyiləm. Mənim üçün yaşanan hər şey bitir. Yaşadığım pis anları həyatımda saxlamıram, silib atıram. Mən niyə ən çox kişilərlə dostluq edirəm, səncə? Çünki qadınlar bir araya düşəndə, yalnız problemlərdən, bədbin şeylərdən danışırlar. Məni yorur belə şeylər. Keçmişdən danışmağı sevmirəm. Bir də görürsən, kimsə deyir, Röya, yadındadır, filan vaxt filan şey edirdik? Bir dəfə gülürəm, ikinci dəfə artıq o adam mənim ətrafımda olmur. Çünki gələcəkdən çox keçmişdən danışan adamların gələcəkdə heç nəyi yoxdur.

- Mənim ən çətin günlərimi yaxşı gün kimi mənə xatırladan insanlar əsəblərimə toxunur. Keçmişdən nəticə çıxaran insanam. Bu gün, səncə, mən niyə hamıya kömək edirəm? Çünki onların hamısını yaşamışam. Və mən o anları, əslində, sevdiyim üçün hamıya kömək edirəm. Neqativ düşünsəm, deyərəm, mənə heç kim heç nə etməyib. Cəhənnəmə olsun. Özüm üçün pul yığaram. Bu da keçmişdən başqasının dərdini anlamaqdır. Bir tələbə oxutdurmaq lazımdır. Deyirəm, edin. Çünki mənim geyinib məktəbə getməyə ayaqqabım olmayıb. Buna edin, qoyun, oxusun. Mən yaşadığım heç bir çətin anda həyatımdan sıxılmamışam. Deməmişəm, ay allah, bu, nə gündür yaşayıram? Ən ağır faizlərin altında qaldığım günlər olub. Qazandığım çox şeyləri bir anda itirdiyim vaxtlar olub. Amma şükür etmişəm ki, övladım sağlamdır. Bunları yenə qazana bilərəm. O qədər inandım ki, doğurdan da hər şeyi yenidən qazandım. Heç kim keçmişdə qalmasın. Bədlik ancaq bədlik gətirir.

- Heç vaxt! Ümumiyyətlə, övlad barəsində danışmaq mənim üçün artıq çox gecdir. Olmaz. Mümkün deyil. Qanı qarışdırmaram mən. Birini böyüdüb ortaya çıxarım hələ. Hüseyn tək deyil. Bacımın balaları var. Hələ qardaşlarım evlənməyib.

- Nərmin hadisəsi mənə ağır təsir etdi. Ən dəhşətlisi odur ki, hamımız artıq bu hadisə hər uşağın başına gələ bilər deyə düşünürük. O uşağın başına gələn faciədə anasının-atasının günahı böyükdür. Mən arada onun atasının şəklinə baxanda az qalıram əlimi ekrandan salıb onu boğum. O qızın həyatda olmamasının günahı içki düşkünü olan atadır. Sən gecə hava qaralanda qız uşağını bu məhəllədən o biri məhəlləyə necə göndərə bilirsən? Bunların hamısını mən görüb keçmişəm deyə daha çox təsir edir mənə. Bəlkə mənim də başıma gələ bilərdi. Danışmadığım şeylər var. Birini danışacam. Evimizə gələn yaxın adamlardan birini valideynlərim yerə-göyə sığdıra bilmirdi. Mənim də onda on yaşım vardı. Anama-atama deyə bilmirdim ki, siz o tərəfə baxanda bu adam mənim əlimdən tutur, baldırıma əl atır. Bu halları çox uşaq yaşaya bilər. Valideyn kor olmamalıdır. Nərminin bu faciəsi bir çox ata-ana üçün dərs olmalıdır. İndi hamı kənardan deyir, faciəni törədəni yandırsınlar, öldürsünlər... O qızın bir ayda yaşadıqlarının əvəzi çıxacaqmı?

- Oğlumu çox qoruyuram. Ona qadağan eləmişəm özündən yaşca böyük, xüsusilə də 13-14 yaşlarında yetkinlik dövrünü yaşayan oğlan uşaqları ilə yoldaşlıq etməyi. Qılığına girib telefonunun kodunu alıram. Hər an nəzarət edirəm ki, uşaqdır, hər şey ola bilər. Amma səbəbini başqa cür izah edirəm. Deyirəm, onlar pis söyüşlər söyürlər, çox “anektod” bilirlər. Bir şeyini görüb gedər başqa yerdə danışar və s. Bir şəkildə başa sala bilirəm.

- Çox döyülmüşəm. Anam məni hər şeyin üstündə döyürdü. Küçədə bir uşaq deyirdi, atanız sizi atıb gedib, kasıbsınız. Məcbur olub uşağı döyürdüm. Uşaq anasını götürüb üstümüzə gəlirdi. Anam məni onların yanında çırpırdı. Amma mən fərqliyəm. Anamı təkrar etmirəm. Valideyn övladını hər dəqiqə sındırmamalıdır. Mən bunu bütün valideynlərdən tələb edirəm. Sən övladına inanacaqsan. Sən onu hər dəqiqə əzsən, o başqasının yanında həmişə əzik olacaq. Oğlumun səhvi olanda deyirəm, yaxşı eləmisən. Sən onu vurmusan, o da səni. Vəssalam, söhbət bağlandı-getdi, ağlayıb üstümə gəlmə.

- Üzünə elə baxıram, ağappaq olur, keçir otağına. Onun ən böyük cəzası kompüteri açmamaqdır. Amma hələ o mərhələyə gəlib çatmamışıq. Çünki onun həyatını elə qurmuşam ki, vaxtı qalmır əlavə işlər görməyə. Mən onu ancaq insanlardan, pis adamlardan qoruya bilərəm.