AzFakt.com xəbər verir ki, Elnur Həsənov Ağstafa şəhərində doğulub boya-başa çatıb. Yaxınları onu təşkilatçı, xeyirdən-şərdən qalmayan, istiqanlı və şirindil bir gənc kimi xatırlayır. Tovuz hadisələri başlayanda o, adını könüllü Səfərbərlik Xidmətinə yazdırıb. Vətən müharibəsinə isə böyük ürəklə qatılıb.

Atası deyir ki, Elnur bir müddət döyüşlərə qatıldığını gizli saxlayıb, onlara Gəncədə olduğunu deyib. Sonrada öyrəndik ki, əslində o döyüşlərdə iştirak edirmiş. “Noyabrın 8-i günorta baş verən güclü atışmada Elnur başından və ayağından qəlpə yarası alır və şəhid olur. Döyüş yoldaşları deyir ki, o, döyüşə gülə-gülə gedirdi, heç nədən qorxmurdu. Hədəfi isə çox gözəl nişan alırdı”.

Elnur son nəfəsinə kimi döyüşlərdə iştirak edib. Noyabrın 7-də Şuşa ətrafında döyüşlərdə fəallıq göstərən şəhidimiz düşmənə sarsıdıcı zərbə endirən əsgərlərimizdən biri olub. Yaralı olduğu halda döyüşü davam etdirib.

Anası Nazilə Həsənova Elnurla fəxr etdiyini deyir: “Bu gün hər bir şəhid, qazi anası övladı ilə fəxr edir. Ona görə ki, şəhidlərimizin, qazilərimizin qanı bahasına 30 ilə yaxın bir müddətdə işğal altında olan vətən torpağını düşməndən geri aldıq. Təsəllimiz odur ki, şəhidlərimizin qanı yerdə qalmadı. Noyabrın 10-da gecə saat 3-də bildim ki, müharibə dayanıb. Sevincimdən bütün gecəni yatmadım. Heç bilmirdim ki, mənim oğlum şəhid olub...”

Bacısı Gülnar da qardaşı ilə fəxr etdiyini söyləyib. Deyir ki, Elnuru işğalda olan torpaqlarımız həmişə narahat edib. “Qardaşımla fəxr edirəm, onunla qürur duyuram. Mənə çox gözəl qardaş olub. Mənim dayağım olub. Ən böyük arzusu Şuşanın azad edilməsi idi. Deyirdi Şuşa azad olunsun, gedib orda istirahət edərik, gəzərik...”

Elnur Həsənov 44 günlük müharibədə sonadək döyüşdü. “Dəmir yumruq” əməliyyatının iştirakçısı oldu və qələbə günü şəhidlik zirvəsinə yüksəldi. İndi onun xatirəsi doğmalarının deyil, ümumilikdə xalqımızın qəlbində əbədi yaşayır.(azərtac)