Nazim İbrahimov Ukraynada qətlə yetirilən iş adamı Elçin Əliyevlə yaxın dost olduğundan, onun xeyirxahlığından danışandan sonra bu şəxsi Rövşən Əkbərovun qətlə yetirdiyinə şahidlik edib. Onun bildirdiyinə görə, Rövşən Əkbərov E.Əliyevi qətlə yetirdiyini şəxsən onun özünə deyib, hətta yanında başqa şahidlər də olub.

Şokedici faktdır, heyrətlənməmək mümkün deyil.

Ukrayna hüquq-mühafizə orqanları 20 il bundan öncə hadisəni araşdırmışdı, bununla bağlı toplanan materiallar Azərbaycana göndərilmişdi, Azərbaycanda bu işin istintaqı aparılmışdı. Həmin istintaq sənədlərində də Nazim İbrahimovun ifadəsi var. O vaxt N.İbrahimov E.Əliyevi Rövşən Əkbərovun qətlə yetirməsi haqda heç bir məlumata sahib olmadığını bildirmişdi.

Üstündən 20 il keçəndən sonra isə həqiqəti demək qərarına gəlir?

Bunun hüquqi tərəfi, məsuliyyəti var. N.İbrahimov cinayəti bilə-bilə istintaqa yalan məlumat veribmiş və qatilin nəinki azadlıqda gəzməsinə, hətta yüksək vəzifə daşımasına illərlə şərait yaradıbmış.

Rövşən Əkbərov bu etirafı niyə ona edib? Rövşən Əkbərov xəstədirmi ki, öldürdüyü adamın yaxın dostu olan səfirlə görüşə can atır və gecə ilə gəlib “Elçini mən öldürdüm” deyir? Bu etirafın səbəbi nə imiş? Necə olub ki, bu etirafdan sonra Rövşən Əkbərov Ukraynanı tərk edə bilib? Onu sərhəddən kim və necə keçirib? Yoxsa bu etirafın ardınca Rövşən Əkbərov Ukraynadan çıxarılması üçün yardım istəyib?

N.İbrahimov mütləq bu suallara aydınlıq gətirməlidir, məhkəmə, yaxud istintaq bu faktları araşdırmalıdır.

Bu, hüquqi məsələ. Məni narahat edən məsələnin mənəvi tərəfidir. Nazim İbrahimov bildirir ki, Rövşən Əkbərovu həmin vaxt tanımırmış, sadəcə, adını eşidibmiş və onun Milli Qəhrəman olduğunu bilirmiş. Elçin Əliyevlə isə çörək kəsiblər, dost olublar, hətta Ukraynada Azərbaycan səfirliyi yarananda iş adamı buna aktiv şəkildə dəstək verib, eyni zamanda, onunla şərik olublar, iş qurub, birgə biznes yaradıblar və s.

Sənin çörək kəsdiyin, yaxından dostluq etdiyin, qardaş olduğun gənc iş adamını – həm də xeyirxah bir insanı – şəxsən tanımadığın bir şəxs qətlə yetirir. 20 il bu faktı necə gizlədə bilərsən? Necə istintaqa yalandan deyə bilərsən ki, dostumu kimin öldürdüyünü bilmirəm? Necə dostunun qatilini qoruya bilərsən? Sən necə dost, necə yoldaş, necə insansan?

Hanı sədaqət, dosta vəfa, çörəyə hörmət? Harda qaldı bu dəyərlər?

20 il – olduqca böyük bir müddətdir. 20 il ərzində heçmi vicdanın sızlamadı? 20 il ərzində yuxuların heçmi qarışmadı? 20 ildə necə rahat yaşaya bildin? Axı sənin dostun öldürülüb və onu öldürənin kimliyini nəinki bilirsən, hətta onu cəzadan qoruyursan. Yəni bu dəhşətlə rahat yaşamaq mümkündür?

İndi çıx ortaya, hər şeyə aydınlıq gətir: ictimaiyyəti, cəmiyyəti, dost-tanışı bir kənara at, vecə alma, öz vicdanın qarşısında hesabat ver: necə olub 20 ildə dostunun qatilini gizlətməsin? Səni vadar edən nə olub?

Bəlkə övladınla təhdid olunmusan? Bəlkə elə dəhşətli şey baş verib, elə hədə almısan ki, sən bu ağrı ilə yaşamağa məcbur olmusan?

Biz bilmirik nə baş verib, hər şeyi sən özün bilirsən. Ancaq heç olmasa indi, 20 ildən sonra Elçinlə kəsdiyin çörəyə xatir həqiqəti de: bu qədər yalan olmaz ki!

Biz hardan bilək ki, indi doğrunu deyirsən? Bəlkə o vaxt doğrunu demisən, indi yalan deyirsən?..