– Mən dəfələrlə demişəm ki, yeganə məqsədim siyasi taleyini müəyyən edə bilmələri üçün ölkəmin vətəndaşları üçün azadlıqdır. Məni gələcək idarəetmənin növü narahat etmir.

– Məncə, real demokratik şəraitdə ölkənin bütün vətəndaşları fərdi və kollektiv hüquqlarını əldə edə bilər. Məsələn, böyük İran şahı Kuruşun ad günündə reallaşan toplantı kimi. Həmin mərasimdə müxtəlif dialekt, ənənə və məzhəbli vətəndaş qruplarını gördük. Bu hadisə göstərdi ki, iranlılar öz milli və tarixi mədəniyyəti ilə fəxr edir, onlar əcdadlarının torpağının böyüklüyü və şöhrəti altında birləşir.

– Keçmişdə (inqilabdan əvvəl) İran həmişə qonşu ölkələrdəki qardaşlarımızla mehriban qonşuluq və qarşılıqlı hörmət siyasətinə sadiq olub. Bu siyasət bizim üçün faydalı idi. İslam Respublikasının yaranması ilə hər şey dəyişib, öz məzhəbçi məqsədlərinə nail olmaq və regionda öz təsirini genişləndirmək məqsədilə o, gərginlik və etibarsızlığa səbəb olub. Region ölkələrinin problemi İran xalqı yox, İran rejiminin mövcudluğundan yaranıb.

– Demokratik həll hərbi hücum vasitəsilə əldə edilə bilməz, buna görə də mən həmişə bu seçənəyə qarşı çıxmış və onu rədd etmişəm. Bunun vətəndaş itaətsizliyi və dinc inqilablar vasitəsilə mümkün olduğuna inanıram.

– Bəzi ekstremistlər istisna olmaqla, bu çıxışlar ərəblərə düşmənçilik deyil, lakin onlar 39 il əsiri olduqları hakim dini rejimə nifrət və müxalifliklərini bu vasitə ilə elan edirlər.

"Al-Arabiya"

Strateq.az