Şuşanın işğalından sonra Ermənistanda dəfələrlə hakimiyyət dəyişib, hər yeni gələn də əvvəlkindən betər yapışıb Qarabağdan, Şuşadan. Bizim bir çox KİV-lərimiz isə neçə illərdir ki, 3 gündən bir “İşğalçı dalana dirənib”, “Ermənistanın son şansı”, “Rusiya Ermənistanı pərt elədi”, “Paşinyanın başqa çıxış yolu qalmayıb…” kimi gic-gic başlıqlarla nağıllar yazırlar, özlərinə yalançı təskinlik tapıb, camaata da təskinlik verirlər. Biri deyir ermənilər səngərdə əyilə-əyilə gəzir, başqası deyir acından qırıldılar, üçüncüsü deyir Ermənistanda erməni qalmayıb, köçüb getdilər və sair…

Amma ermənilərin növbəti, bəlkə də indiyə qədərkilərin içərisində ən həyasızı və sırtığı olan yeni rəhbəri Paşinyan Şuşaya gəlməyi bir tərəfə, əl qaldırıb yallı da gedir, ismarıc verir ki, əlinizi, gözünüzü üzün bu torpaqlardan – sizlik deyil! Görəsən, nədir erməni baş naziri dingildədən, oynadan, kefini kökəldən? Təkcə “zəhərləndiyi” araqmı? Təəssüf ki, yox!

Paşinyanın Qarabağa, Şuşaya gələcəyi və o həyasızlıqları edəcəyi əvvəldən bəlli idi. Ən azından bu səfər öncəsi hansısa tədbirlər görülə, hədələyici bəyanatlar verilə, hansısa formada bu provakasiyanın qarşısı alına bilərdi. Ermənistan müvafiq reaksiya vermədiyi təqdirdə, heç olmasa Şuşanın işğalı günü cəbhədə hərəkətlilik göstərmək, qarşı tərəfə itkilər yaşatmaq, bayramlarını burunlarından gətirmək olardı.

Ancaq biz heç nə etmədik, susduq və baxdıq. Nəhayət, günün sonunda Paşinyanın yeyib-içib dəmləşəndən sonra növbəti dəfə meydan oxumasına cavab olaraq, XİN özündə təpər tapdı – sıradan, “dejurnı” bir bəyanat yayımladı, vəssalam! Deməli, Paşinyan növbəti həyasız açıqlamasını verməsəydi, sadəcə Şuşaya gəlib, yeyib-içib, oynayıb getsəydi XİN heç bu bəyanatı da verməyəcəkdi. Sanki belə də olmalı imiş…