Maska taxır, bütün günü əllərimi spirtləyirdim. Amma orda o qədər qadın, xüsusən yaşlılar, hətta müxtəlif rayonlardan gələnlər var idi ki, hər kəsdən yoluxa bilərdim. Sanitar-gigiyenik tədbirlər görülmürdü.

2 gün sonra yoldaşıma zəng etdilər ki, testi müsbət çıxıb, gəlirik, düşsün aşağı, onu aparacağıq. Həmin an dünya başıma fırlandı. Anam 2 gün mənimlə idi, çağırmışdım ki, uşaqlara baxsın. Elə bildim xəstəxanaya aparacaqlar. Heç bəzi əşyalar da götürə bilmədim.

Təmizlik, sanitar qovşaq suyu yaxşıdır. Gündə bir neçə dəfə tibb bacısı gəlib qızdırmanı ölçür. Baxmayaraq ki, qızdırmam yoxdur, özüm çox zəifəm. Ona görə kömək, müalicə istədim. Tibb bacısı həkim göndərdi. Mənə sistem qoydular.

Əgər qızdırmam qalxsa, vəziyyət kritikləşsə, dərhal təcili yardımla xüsusi xəstəxanaya aparırlar. Əsas odur ki, xəstə özbaşına qalmır, nəzarətdədir.

Nəyi istəyirik, soruşuruq edirlər. Yemək yaxşıdır, çay verilir. Çox yüngül və simptomsuz xəstələr foyedə yığışıb söhbət edirlər, mən ora getmirəm.

Bir qədər vitaminlər, sistemlər vəziyyətimi düzəltdi. Rentgen olunmuşuq. Xəstələrdən 3 dəfə test götürüləcək. Əgər ikinci testim mənfi çıxsa, bəlkə evə buraxdılar”.

“Bəli, mən də yüz dəfə qrip olmuşam, aylarla öskürmüşəm, amma bu virusda hiss etdiklərin bir ayrıdır. Bir də görürsən nəfəsin çatmır, halın xarab olur. Qəribə qorxu gəlir insana. Hələ mən cavanam, ciyərlərim təmiz çıxıb, yaşlılar, xəstəliyi olanlar buna tab gətirə bilməz. Çox çətindir. Nəfəs sanki gedir gəlmir.

Elə insanlar var ki, xəstələnir, amma səsini çıxarmır, gizlədir, evdə qalır, bununla da ətrafı, qohumnları, qonşuları təhlükəyə atır.

Artıq Atletlər kəndində bütün korpuslar doludur. Təcili yardım maşının səsləri kəsilmir. Hətta ailələr var, ata, ana, uşaqları gətirilib, bir otaqda qalırlar.

Karantin tədbirləri gərək ləğv olunmayaydı. Kimə lazımdır indi bu qədər xəstə. 3 uşağımdan, ailəmdən uzaq, ürəyim partlayır. Şükür ki, ailə üzvlərimdə test müsbət çıxmadı. Yoxsa ürəyim dözməzdi”.