"İllərdir ki, insanlar kirayə haqqı verir və hökümət bu cür problemlərə göz yumur. Fakitiki olaraq, hökümət qeyi-rəsmi kirayə münasibətlərinə göz yumur. Kirayə verən tərəf 14%-lik gəlir vergisi ödəməlidir. Həmin adamlar faktiki olaraq, vergilərdən azad olunub. İllərdir ki, onların ödəmədiyi 14%-ləri hesablasaq, hökümətin kifayət qədər güzəştə getdiyini görərik. Qeyri-rəsmi kirayə münasibətlərindən yaranmış bu cür problemlərdə mülkiyyətçi güzəştə getməlidir. Çünki qarşı tərəf forsmajor vəziyyətdən bu pulu ödəyə bilmir. Ya iş yerini itirib, ya hərəkət məhdudlaşıb, yəni bu səbəblərin birindən ev sahibinin pulunu ödəyə bilmir. Fikrimcə, mülkiyyətçi qarşı tərəfə güzəştə getməyə məcburdur. İstəlinən halda Azərbaycan olmur, hara olur-olsun, indiki halda mülkiyyətçi ona qarşı hüquqi baxımdan heç bir addım ata bilməyəcək. Çünki kirayə münasibətləri rəsmiləşdirilməyib. Yəni, onu məhkəməyə verə bilməz, onun barəsində hər hansı formada inzibati və yaxud mülkü qaydada iddia qaldıra bilməz. Belə problemləri qarşılıqlı razılaşma yolu ilə həll etmək mümkündür. Əgər qarşı tərəfin müəyyən imkanları varsa, dəymiş zərərin heç olmasa bir hissəsini ödəsin. Yox, bunu da ödəyə bilmirsə, istəlinən halda əsas yük mülkiyətçinin üzərinə düşür. Dövlət onlara illərdir göz yumub, faktiki olaraq, sahibkarlıq fəaliyyəti ilə məşğuldurlar. Heç bir vergi ödəməyiblər. Məhz bu səbəbdən də indiki halda yaranmış sosial problemin ağırlığının dövlətin üzərinə düşməməsi üçüm müəyyən güzəştə getməlidirlər”.

Hüquq müdafiəçisi Səməd Vəkilov isə qeyd edib ki, bu məsələni hüquqi baxımdan tənzimləmək çətin məsələdir: