Enerjidən yata bilmirəm... - Müğənni Aygün Ağayeva Dünyanın ən gözəl qadınının adı açıqlanıb - FOTOLAR Türkan dəyişib belə oldu - FOTO Küsülü olan azərbaycanlı məşhurlar - SİYAHI
Axtar
 
  • / Maqazin / — 26 Mart 2024

    Enerjidən yata bilmirəm... - Müğənni Aygün Ağayeva

  • / Maqazin / — 10 Mart 2024

    Dünyanın ən gözəl qadınının adı açıqlanıb - FOTOLAR

  • / Maqazin / — 09 Mart 2024

    Türkan dəyişib belə oldu - FOTO

  • / Maqazin / — 07 Mart 2024

    Küsülü olan azərbaycanlı məşhurlar - SİYAHI

  • / Maqazin / — 05 Mart 2024

    Xatirə qırmızıya büründü - Fotolar

  • / Maqazin / — 18 Fevral 2024

    “Məni bəyənməyənlər zövqsüzdür...” - Nura Suri

Ağdam heç vaxt birlikdə olmayacaq ailəmdi...

Tarix 20.11.20, 19:39

Font ölçüsü : - / +
bitmap-img6


Bizim nəsil bir ömrə iki müharibə sığışdırdı. Heç birində seyrçi olmadıq, iliyimizə qədər hiss etdik, yaşadıq…

Biz Ağdamdan çıxanda ailədə 7 nəfər idik. Bu qədər adam hara sığışacaq, kimin qapısında qalacaq deyə düşünürdük.

Müharibə yeniyetməliyimizi, gəncliyimizi yedi, məhrumiyyətlərlə yaşadıq.

Ailəm pərən-pərən düşdü, qardaşlarım ölkədən getdi, bacım ailə qurdu, valideynlərim və bizimlə yaşayan nənəm öldü. Ən pisi, köçkünlük düşəndən bir yerdə ola bilmədik, bütün bayramlarda, doğum günlərində evdə kiminsə yoxluğu hiss olundu.

İşləmək, özümdən balacalara kömək etmək məcburiyyəti məni valideynlərimdən uzaqda yaşamağa məhkum etdi…

İndi ötən illəri xatırlayanda gözümün qabağına birinci anamın əlləri gəlir.

Ağdamda işləyən, səhər çıxıb axşam qayıdan, evdəki bütün işləri hazır görən (nənəm edərdi) anam sığındığı orta məktəbdə problemlərlə baş-başa qalmışdı.

Köçkün həyatının elə ilk aylarında nənəm iflic oldu, yataq xəstəsinə çevrildi və anam düz 11 il sığındığı sinifdə ona qulluq elədi. Hər dəfə soyuq suda nəsə yuduqdan sonra əllərini qoltuğunda isidərdi.

Gözümün yaddaşına o səhnə əbədi hopub. Hər dəfə anamı düşünəndə gözümün önünə özündən əvvəl məhz qoltuğunda isitdiyi əlləri gəlir…

Bütün bu məhrumiyyətlərin, çabaların sonunda ürəklərində geriyə - Ağdama dönəcəkləri günün ümidini cücərdirdilər. Atamın özü ilə gətirdiyi telefon kitabçasını hər dəfə tullamaq istəyəndə anam əlimdən alıb səliqə ilə qutuya qoyardı.

"Bəlkə, qayıtdıq, buna baxıb adamların telefon nömrələrini özlərinə verərlər”, - deyəcək qədər sadəlövh idi. Bəlkə də, deyildi, sadəcə, özünü ovudurdu...

Qismət olmadı, bu günü görmədi…

Ağdam uşaqlığımdı, xatirələrimdi və bir də heç vaxt birlikdə olmayacaq ailəmdi. (arqument.az)



Xəbərin oxunma sayı : 400




Sosial

Xəbərlər

ARXİV
Əlaqə | Haqqımızda  
Buy website traffic cheap