Bu, sıradakını bildirir. Dünya indi strateji energetik zonalarda hərbi iştirakın təmin edilməsinə sarı hərəkətlənir. Şərqi Aralıq dənizi zəngin neft və təbii qaz ehtiyatları üzündən İsraildən Misirə, Suriyadan Kipr və Yunanıstana qədər bütün dövlətlərin diqqətini çəkən bir bölgədir. Bu ölkələr arxalarında duran fövqəldövlətlərlə birgə bizə deyir: “Siz heç nə axtarmayın, biz axtaracaq və ərazinizin üzərindən göndərəcəyik”. Türkiyə isə 370 km güneyə enib və öz qitə şelfində qazma işləri aparır. Nefti haçan tapacağımız vaxt məsələsidir. Yunanıstan və Kiprin yunan hökuməti zırıldayır: “Türkiyə bizim qitə şelfinin sərhədlərini pozur”. Amma beynəlxalq hüquqa görə, adaların qitə şelfi deyil, yalnız özəl iqtisadi zonaları ola bilər. Həm də onlar bunun üçün uyğun dövlətlərlə saziş bağlamalıdırlar.

Bax, bütün həngamə də buradan qopur. Zəngin enerji resursları yataqları cəlb edilən ölkələri o qədər iştaha gətirir ki, bu, savaş qığılcımı verə bilər. Hərbi gəmilərin iştirakı nəzərə alınsa, Şərqi Aralıq dənizi artıq indi silah anbarına çevrilib. Türkiyə də bununla bağlı öz milli maraqlarını və milli təhlükəsizliyini qorumaq üçün gərəkli işlərdən çəkinmir. O cümlədən S-400 alır.

“ABŞ buna görə qisas alar” deyənlər var. Bunun üçün hətta təlqinlər alırıq ki, onlar bunun üçün Türkiyədəki təsir mexanizmləri vasitəsilə nələr edə bilərlər.

Türkiyə bu “strateji tərəfdaşlar”ın tələblərini onsuz da on  illər boyu sözsüz yerinə yetirib. Amma həmişə itkiyə məruz qalıb və aldanıb.

Siz bilirsiniz ki, Türkiyə 1991-ci ildə İraqda başlanan birinci Fars körfəzi hərbi əməliyyatına görə İraqla sərhəd ticarətini tam dayandırıb, neft borusunu bağlayıb. Türkiyə bu üzdən böyük itkilər verib.

Ədalət və İnkişaf Partiyası (ƏİP) hakimiyyətə gələndən sonra ikinci İraq əməliyyatına başlamağa hazırlaşır və Türkiyə ərazisindən istifadə etmək istəyirdilər. O zaman dövlət katibi Kolin Pauell (Colin Powell) əməliyyatdan danışmaq üçün Türkiyəyə gəlmişdi. Baş Qərargahdan tutmuş hökumət üzvlərinə qədər hamının qatıldığı toplantı olub. Kolin Pauell çıxışını bitirəndə Türkiyə tərəfi təmsilçilərindən biri söz alıb və deyib: “Mister Pauell, Fars körfəzində birinci əməliyyat zamanı Türkiyə istədiklərinizin hamısını edib. Amma bu gün görürük ki, sərhədin və neft borusunun bağlanmasından itkilərimiz 100 milyard dollar təşkil edir. Siz buna məhəl qoymadınız. İndi gözləyirsiniz ki, sizə ərazimizdən isitfadə etmək icazəsi verəcəyik, amma bunun bizim üçün necə bir itkiyə dönüşəcəyindən bir kəlmə danışmırsınız? Bunu qiyməti var, nə vəd edirsiniz?”

Kolin Pauell “üzüyola müttəfiq”dən belə sözlər gözləmirdi. Amma tez özünə gəlib və təklif edib: “Nəqd bir milyard dollar və daha bir milyard dollarlıq neft. Nə deyirsiniz?”

Əlbəttə, Türkiyə tərəfi bu təklifə gülüb. Toplantı bitib və məsələnin 2003-cü il martın 1-də Türkiyənin Böyük Millət Məclisində müzakirəsində ƏİP-dən, demək olar, 50 deputat müxalifətlə birgə bəlli memorandumu bəyənməyib, bundan sonra ABŞ-dan ilk qırılma baş verib. Yeri gəlmişkən, hər şey də bundan başlanıb. Ümumiyyətlə, uzun əhvalatdır…

Bu qaravəllini birinci ağızdan eşitmişəm. Eray Güçlüerin özü keçmiş hərbçi kimi həmin görüşdə texniki heyətin tərkibində olub. Yəni bu dialoqu öz qulağıyla eşidib.

Mən belə deyirəm: gəlin, gerçək mənzərəni görək və prezidentin təklif etdiyi “Türkiyə İttifaqı”nın nə demək olduğunu bir daha düşünək.

Əslində, prezidentin çağırışı müxalif partiyaların rəhbərliyini ələ keçirən və kürəsəl güc mərkəzlərinin qulluğunda duran həmin “təsir mexanizmləri”nə deyil, böyük təəssüf ki, daxili siyasi və iqtisadi səbəblərdən onlara səs verənlərə ünvanlanıb.

Bir sözlə, aydındır ki, öz maraqlarımızı qorumaq üçün artıq ABŞ və Qərbin qəyyumluq ehtiyacından qurtulmalıyıq. Bunun üçün isə hər kəs öz üzərinə məsuliyyət götürməlidir.

Tərcümə Strateq.az-ındır.