Bəzi hallarda insanlar sosial şəbəkələr üzərindən əldə olunan informasiyaları yoxlamadan qəbul edir, ona inanırlar. Məhz bu səbəbdən də sosial şəbəkələrdə yalan, şər, böhtan üzərindən təbliğat qurub siyasi və digər xarakterli maraqlarını təmin etməyə çalışanlar da var. Onlardan birincisi elə AXCP sədri Əli Kərimlidir.

Doğrudur, Əli Kərimli formal olaraq AXCP sədri olsa da, onu bu gün daha çox bloqqer kimi tanıyırlar. Canbir qəlbdə olduğu “Osmanqızı” və “Azərbaycan saatı” kanallarından başqa çox nadir hallarda digər “Youtube” tv-lərə müsahibə verən Əli Kərimlinin əsas niyyəti yalnız və yalnız ictimai rəyi çaşdırmaq, siyasi dividend əldə etmək və əlbəttə ki, qrant təşkilatlarının diqqətini çəkməkdir. Ə.Kərimli bu günlərdə “Azərbaycan saatı” “Youtube” kanalının canlı yayımında yenidən həyatının ən böyük yalanını danışdı. Kərimlinin guya ulu öndər Heydər Əliyevin hakimiyyətə gəlməsindən sonra 7 rayon işğal olunub fikri onu nəinki ifşa, hətta “dəfn” etdi, deyərdim. Çünki çox da uzaq olmayan bir tarixi bu dərəcə həyasızlıqla saxtalaşdırmaq cəhdini həmin dövrün canlı şahidləri heç bir halda sakit qarşılaya bilməzlər. Necə ki, Azərbaycan Prezidentinin ictimai-siyasi məsələlər üzrə köməkçisi Əli Həsənov özünün “Facebook” səhifəsində paylaşdığı statusla Əli Kərimlini ifşa etdi.

Əli Həsənov məlum statusu ilə həmin dövrün reallıqlarına bir daha işıq salmaqla Kərimlinin yalan danışmaq və böhtan atmaq cəhdini növbəti dəfə yerindəcə iflasa uğratdı. Əli Həsənovun statusunda deyilir: “AXC-Müsavat hakimiyyəti ölkəni bərbad vəziyyətə salmışdı və bu, orduda daha acınacaqlı hal almışdı. Ordunun maddi-texniki təminatı, hərbi arsenalı yox idi, ordunun döyüş ruhunu saxlamaq üçün arxa cəbhədə milli birlik də təmin edilməmişdi. Ön cəbhədə döyüşlərin getdiyi vaxt arxa cəbhədə vəzifə davası aparılır, siyasi qruplaşmalar arasında açıq silahlı mübarizə gedirdi. Silahlı qüvvələr daxilindəki müxtəlif birləşmələr də ayrı-ayrı siyasi və maraq qruplarının tabeliyində idi. Paytaxtda vəzifə davasına çıxan siyasi qruplar daha çox pay qoparmaq üçün həmin silahlı birləşmələri cəbhə xəttindən geri çəkərək Bakıya gətirir, siyasi mübarizədə, vəzifə bölgüsündə təzyiq aləti kimi istifadə edirdilər.

Cəbhədə döyüşlərin getdiyi ərəfədə Surət Hüseynovun, İsgəndər Həmidovun, Rəhim Qazıyevin, Rövşən Cavadovun və digərlərinin silahlı dəstələrinin Bakı küçələrində avtomatlarla gəzdiyini, insanlara divan tutduğunu, vəzifə bölgüsündə daha çox pay qoparmaq üçün paytaxtı hərbi poliqona çevirdiklərini xalq unutmayıb.

Silahlı birləşmələr Bakıda vəzifə davasında iştirak etdiyi vaxt isə cəbhə müdafiəsiz qalmışdı. Nəticədə erməni işğalçıları Dağlıq Qarabağla birgə ətraf yeddi rayonu da zəbt etməyə nail oldular. Tarixi saxtalaşdırmağa çalışanlar cavab versinlər: Belə bir vəziyyətdə Heydər Əliyev hansı ordu, hansı güc strukturu və hansı səlahiyyətlə ərazi itkilərinin qarşısını ala bilərdi?

Parlamentin sədri kimi heç bir güc strukturuna çıxışı olmayan və bu səbəbdən işğalın qarşısını ala bilməyən Heydər Əliyev Azərbaycanı etnik və regional zəmində parçalanma təhlükəsindən, vətəndaş müharibəsi və xaosdan xilas edə bildi.

Bakıya qayıtdıqdan sonra cəmi 6 ay ərzində Heydər Əliyevin Azərbaycanın xilası üçün nələr etdiyini xalqımız unutmayıb”.

Əli Kərimli, göründüyü kimi, bu statusda sənin və sənin kimi düşünən əqidədaşlarının əsl siması (daha doğrusu, simasızlığı) tam çılpaqlığı ilə ortaya qoyulub. Əslində, bütün bunları bilə-bilə sən yenə də yalan danışır, böhtan tirajlayırsan. Sənin oxuduğun moizələrə qulaq asan və 1992-1993-cü illərdən bixəbər olan insanlara elə gələ bilər ki, həmin dövr ölkəmizdə ən uğurlu və xoşbəxt illər olub. Guya ölkədə bütün sahələrdə inkişaf, güclü iqtisadiyyat, yüksək rifah və s. təmin olunubmuş. Lakin sual olunur ki, əgər belə idisə, niyə AXC hakimiyyəti cəmi 1 il davam gətirə bildi? Niyə Qarabağ ermənilərdən təmizlənmədi, siyasi-iqtisadi islahatlar aparılmadı, ölkədə vətəndaş müharibəsi və separatizm meyilləri baş qaldırdı? Sizin hakimiyyətiniz dövründə xalqa xilaskar kimi təqdim edib “milli qəhrəman” adı verdiyiniz Surət Hüseynov kimi bir avantüristin rəhbərlik etdiyi silahlı dəstələrin Qarabağ, Gəncəbasar zonaları da daxil olmaqla ölkənin böyük bir hissəsində, necə deyərlər, “at oynatmasına”, cənub bölgəsində sizlərin qoynunuzda bəsləyib, yetişdirdiyiniz separatçı Əlikram Hümbətovun qondarma “Talış-Muğam respublikası” elan etməsinə, şimalda siyasi qruplaşmaların ölkəni parçalamaq cəhdlərinə rəvac verməklə respublikada faktiki olaraq vətəndaş müharibəsini alovlandırdığınızı nə tez unutdun?! Bax, ölkəni bu labirintdən bu gün sənin məsuliyyət hissini, vicdanını itirərək alçaqcasına “7 rayonu düşmənə təhvil verməkdə” ittiham etdiyin ulu öndər Heydər Əliyev xilas etdi! Ümummilli Lider təkcə Azərbaycanı məhv olmaqdan xilas etmədi, həm də respublikanı bu vəziyyətə saldığınıza görə xalqın qəzəbindən qorxub küncdə-bucaqda gizlənmiş sizlərin xilaskarınız oldu!  Sənin timsalında bu gün özünü cəmiyyətə siyasətçi kimi sırımağa çalışan bir avantüristin yaxın tariximizdə baş vermis bu olayları unudub Azərbaycan xalqının xilaskarının ünvanına hədyanlar söyləməsi ən azı vicdansızlıq və riyakarlıqdır!  

İndi isə sənin başdan-ayağa yalan və faktların təhrif olunması üzərində qurulan moizəndən fərqli olaraq  birillik hakimiyyətiniz dövründə ölkənin real məınzərəsini bir daha sənə xatırlastmaq istəyirəm. Əslində isə həmin 1 il ərzində AXC-Müsavat cütlüyünün ölkəni hansı vəziyyətə saldığı hər kəsə məlumdur. Heç kəsə sirr deyil ki, Sovet İttifaqının süqutundan başlayaraq Azərbaycanda tüğyan edən hərc-mərclik ərazilərimizin bir hissəsini erməni işğalı ilə üz-üzə qoymuş, digər hissəsində isə bu işğal yerli məmur özbaşınalığı ilə əvəzləmişdi ki, nəticədə xaos, anarxiya yaranmış,  ölkə hərtərəfli böhrana qərq olmuşdu. Bu zaman hakimiyyəti əldə saxlamaq, eyni zamanda, Azərbaycana rəhbərlik etmək uğrunda mübarizə aparan diletant siyasətçilər ölkəni düşmənə peşkəş etməyə hazır olmaqla kifayətlənmir, əllərində olan bütün imkanlardan, o cümlədən qanunsuz silahlı birləşmələrdən maksimum səviyyədə yararlanmaqla dövlət mülkiyyətini talayırdılar. Bu cür dağıdıcı siyasət AXC-Müsavat cütlüyünün hakimiyyəti dövründə daha da dərinləşmiş, Azərbaycan iqtisadiyyatı defolt həddinə çatmışdı.

Belə ki, 1991-ci ildən başlayaraq ölkə iqtisadiyyatında ümumi daxili məhsul istehsalı hər il orta hesabla 16,5 faiz azalmış, istehsal potensialının 2/3  hissəsi sıradan çıxmışdı. Ümumi xarakterizə etsək, bu dövrdə ölkə iqtisadiyyatının həcmi 1989-cu ilin müvafiq göstəricisinin 20 faizini təşkil edirdi. 1992-ci ildə inflyasiya səviyyəsi əvvəlki ilə nisbətən 4,9 dəfə artaraq 1012,3 faiz təşkil etmişdi ki, nəticədə sonrakı illərdə bu rəqəm özünün ən yüksək həddinə - 1763,5 faizə çatmışdı. Bu dövrdə ölkə iqtisadiyyatına demək olar ki, xarici sərmayə qoyulmamışdı. Məhz bu səbəblərə görə işsizliyin səviyyəsi xeyli artmışdı. 1991-ci ildən başlayaraq 4 il ərzində əməkhaqqı 5,7 dəfə azalmışdı.

Həmin dövrdə nə ordudan, nə də hərbi uğurlardan danışmaq mümkün deyildi. Ölkədə ordu əvəzinə çoxsaylı silahlı qruplaşmalar mövcud idi. Özünü lider hesab edən hər kəs bir batalyon saxlayırdı. Cəbhədəki uğursuzluqlar da öz yerində. Həmin dövrdə orduda vahid komandanlıqdan, silahlı qruplar arasında rabitədən isə söhbət belə gedə bilməzdi. Bunun da nəticəsi olaraq erməni hərbi birləşmələrinin torpaqlarımızı işğalının qarşısını almaq mümkün olmurdu. Dağlıq Qarabağla yanaşı, Kəlbəcər kimi strateji əhəmiyyətli rayon AXC-Müsavat hakimiyyətinin məsuliyyətsizliyi və günahı ucbatından əldən verildi. Cəbhədə, orduda olan belə bir acınacaqlı şəraiti aradan qaldırmaq, ölkəni düşdüyü acınacaqlı situasiyadan çıxarmaq əvəzinə paytaxtda hakimiyyətdaxili mübarizə günü-gündən qızışırdı. Bu mübarizəyə cəbhədə dislokasiya olunmuş silahlı birləşmələrin cəlb edilməsi isə işğalçı ordunun əl-qolunu açırdı. Nəticədə AXC hakimiyyətinin hərbi sahədəki «nailiyyətləri» ona gətirib çıxardı ki, ermənilər torpaqlarımızın 20 faizini işğal etdilər.

Hakimiyyətdə olan qüvvənin apardığı siyasət nəticəsində ölkə iqtisadiyyatı çökdürülür, büdcə talanırdı. Bütün sahələrdə olduğu kimi, iqtisadi sferada da korrupsiya və rüşvətxorluq baş alıb gedirdi. Milyonlarla manat vəsaitin toplandığı Ləl-Cəvahirat Fondunun vəsaitləri belə mənimsənilmişdi. İş o yerə çatmışdı ki, Əbülfəz Elçibəy öz məmurlarına üzünü tutub «Rüşvəti alanda elə edin ki, kommunistlərin atasına rəhmət oxutdurmayın» demişdi.

Ölkənin siyasi sistemində də vəziyyət acınacaqlı idi. AXC-Müsavat cütlüyü hakimiyyəti demokratik şüarlarla hakimiyyətə gəlsə də, tezliklə avtoritar xarakterini ortaya qoydu. Müxalif sözə, tənqidə dözümsüzlük nümayiş etdirdi. Ölkədə azad sözün, pluralism, mətbuatın boğulmasına başlandı. Həmin dövrdə jurnalistlərin yüksək vəzifəli məmurlar tərəfindən döyülməsi, onların həbs edilməsi, müxalifət nümayəndələrinin işinə maneçilik törədilməsi, onların təhqirə məruz qalmaları, qərargahlarının dağıdılması adi hala çevrilmişdi. Söz, mətbuat azadlığının boğulması müstəqil qəzetlərə və jurnalistlərə edilən təzyiqlərdə özünü göstərirdi.

Bir sözlə, birillik hakimiyyəti dövründə AXC-Müsavat cütlüyü heç bir ciddi nailiyyəti ilə yadda qalmamış, əksinə, ölkədə bütün sferalarda geriləmə, tənəzzül prosesləri güclənmişdi.

Bütün bunlar da Ə.Kərimli üçün daha bir tarix dərsi olsun. Azərbaycan Prezidentinin ictimai-siyasi məsələlər üzrə köməkçisi Əli Həsənovun sözləri ilə desək, “Əli Kərimli, tarix məhz onu saxtalaşdırmaq istədiyiniz üçün sizlərə əsl yerinizi göstərdi. Siyasi bioqrafiyanız çoxdan bitib, siz indi adi bloqqer kimi maraq doğurursunuz...”